Złote łzy

Tomik poezji niezwykłej, bo niezwykłej miłości dotyczy. Oto matka traci syna. Ta przedwczesna śmierć dziecka budzi wszystkie struny emocji w Mariecie Kozak i każe jej wykrzyczeć swój ból strofami wierszy, wypłakać swoje „złote łzy”. Pojawia się oczywiście pytanie: „Dlaczego…?”. Jest też miłość wszechobecna, płacz za utratą, pękające serce z rozpaczy. Dziwić może, ale wśród wierszy niniejszego tomiku nie ma złości do otoczenia, do przeznaczenia, czy do nawet do Boga, bo przecież najczęściej utrata kogoś bliskiego generalnie wywołuje wręcz złość, nie tylko żal i rozpacz. Autorka jest tutaj jednak samą rozpaczą i miłością. Przelała je na papier w sposób tak wiarygodny, że współczujemy jej, płaczemy razem z nią i myślimy… jak by to było, gdyby to nas dotknęło?