Ziemna burza

Oto trzecia, niezależna część cyklu zainspirowanego czterema żywiołami.

Pewnego majowego dnia, w rowie przy Göta Kanal znalezione zostają zwłoki młodego mężczyzny. Jest nagi, a na ciele nie widać żadnych wyraźnych śladów przemocy. Gdy Malin Fors przyjeżdża na miejsce, panuje tu dziwna cisza. Tak jakby wszystkie głosy zostały stłumione.

Wieczorem tego samego dnia zgłoszone zostaje zaginięcie szesnastoletniej dziewczyny. Najprawdopodobniej doszło do porwania. Istnieją wskazówki świadczące o tym, że obie te sprawy są powiązane.

W toku śledztwa Malin Fors zaczyna zdawać sobie sprawę, że ktoś pogrywa sobie z policją – przemawia poprzez morderstwa i nie zamierza pozwolić się uciszyć. Ale co ten ktoś próbuje powiedzieć? Trzeba się śpieszyć ze znalezieniem odpowiedzi. Być może dziewczyna jeszcze żyje.

Kallentoft jest niezrównany w przedstawianiu tarć pomiędzy życiem zewnętrznym a wewnętrznym, pomiędzy wolą, by czynić dobrze, a nerwowością i niemocą. Język jest czysty i pełen emocjonalnego ładunku; to wysmakowany język, gdzie każda sylaba jest perfekcyjna. Tworzy to niezwykłe napięcie pomiędzy wyostrzonymi słowami, a desperacją pulsującą w ukrytych kontekstach. - „Göteborgs-Posten”

Za pomocą pięknego i efektywnego języka Kallentoft przedstawia codzienne tragedie, będące bezpośrednią konsekwencją naszego upadającego społeczeństwa dobrobytu. Przekonująca, dopracowana w każdym szczególe książka. - Boras Tidning

Jak zwykle Mons Kallentoft pisze z intensywnością i zacięciem; jest bliski swoim postaciom, co dodaje jego książkom integralności i wrażliwości. - Ystads Allehanda