Wieszczba krwawej głowy. Diaboliczny romans upiorny

Dwa wieki historii Polski i Francji, splecione z reformacją w Europie, walką o władzę i poszukiwaniem miłości. To kanwa najnowszej powieści Andrzeja Juliusza Sarwy. A co na tę kanwę jest nałożone? To i powieść historyczna i obyczajowa, przygodowa i traktat teologiczny na temat demonologii. Co wychodzi z tak niecodziennego połączenia? Wielowątkowa powieść dla wymagającego czytelnika.W historię podsandomierskiej rodziny Białeckich, reprezentującej najświetniejsze tradycje polskiej szlachty, wkrada się podstępne działanie Szatana. Przestrzenią tej aktywności staje się nie tyle Polska, ile głównie Francja, miejsce ścierania się starych i nowych nurtów religijnych, otwarcie uprawiany okultyzm i nieprawdopodobna wręcz arena walki o władzę.Kluczem do odczytania powieści jest odnalezienie symboliki dat. Powieść otwierają dwa wydarzenia z 1517 roku odkrycie Jukatanu i jego konsekwencja objawienie Matki Bożej w Guadelupe oraz wystąpienie Marcina Lutra. Splatanie się tych dwóch rzeczywistości tworzy znaczącą warstwę utworu utrzymaną w konwencji gatunku theological thriller. A dalej jest i rozwiązłość na wersalskim dworze, poszukiwanie kamienia filozoficznego i uwikłanie w sidła diabła. Te zjawiska spotykają na swojej drodze życia trzy pokolenia Białeckich. Ostatni z bohaterów, Jur Białecki, zrodzony z kazirodczego związku brata i siostry, staje się najwierniejszym sługą Atanasa (to anagram imienia Szatana). A potem jest on i markizem de Montferrat i hrabią St. Germain i każdą inną postacią, która w historii świata sieje zło, towarzyszy nieprawości, podburza do zdrady i rewolucji.Tyle fikcja literacka, ale Wieszczba krwawej głowy to także klasyczna powieść historyczna, oparta na gruntownych badaniach źródłowych. Poza opisem szesnasto- i siedemnastowiecznego świata, poznajemy mało znane fakty dotyczące praktyk okultystycznych. Paryż w XVII wieku miotany był nie tylko próbami przejęcia dominacji to przez katolików, to protestantów, ale także szerokim nurtem praktyk satanistycznych. Najsławniejsza paryska wiedźma, znana jako madame Voisin, to postać historyczna, a mrożące krew w żyłach opisy jej praktyk, oparte są na informacjach zawartych w dokumentach z procesu sądowego. Znajdziemy tu nie tylko działania takie jak nielegalne aborcje, sporządzanie i sprzedawanie trucizn, ale także najprawdziwsze czarne msze, odprawiane przez ważnie wyświęconych księży zgodnie z odwróconym rytuałem katolickim. Tytułowa wieszczba krwawej głowy to także odniesienie do rytuału okultystycznego, a wróżba miała dotyczyć króla Francji Karola IX.Nagromadzenie przykładów działania Szatana w dziejach świata, opisy o coraz większym ciężarze gatunkowym, stają się wręcz nieznośne dla czytelnika, na kolejnych stronach szuka się wytchnienia od wszechobecnego zła. W momencie, kiedy wydaje się, że ono wygrywa, autor podaje antidotum. Wprowadzenie postaci mistyczki, Marguerite-Marie Alacoque, pokazuje, że istnieje jeszcze nadzieja dla świata. Nakładanie się krótkich rozdziałów, opisujących falę opętań we Francji i rozmowy Pana Jezusa z Małgorzatą, dają wytchnienie emocjom odbiorcy.Całość opowiedziana jest niezwykle bogatym językiem, zróżnicowanym ze względu na używających go bohaterów. Są tu i opisy bliskie botanice i rozprawie naukowej, jest i humor i podniosłość. Akcja toczy się wartko, dwa wieki historii nie nużą, a dają wrażenie przeniesienia się w epokę.Stanowczo Wieszczba krwawej głowy to pozycja dla wymagającego czytelnika.