Siostry

„Là-bas en Polonie…” Jabłonny Sad, rok 1821. Dwór należący do wiarusa kampanii napoleońskiej i jego egzotycznej, kreolskiej żony Paulette. Córki-bliźniaczki tak podobne do siebie, że niemalże brane za jedną istotę: Anna Konstancja i Józefina Maria. Anna Konstancja w Józefinie Marii, czy może na odwrót… Czarnoskóra służąca przywieziona z utraconego przez Francję San Domingo. Bardzo wierna. Tylko komu? Drewniane krucyfiksy na ścianach wiejskiego kościółka i czarny kogut tronujący w kurniku. Syn oraz Przyjaciel. Lata biegnące do przodu. Powstanie listopadowe - by „Polska zmartwychwstała”. Martwy indyk na staropolską kolację, martwy kogut na ołtarzu voodoo… Siostry, które zostały rywalkami i dwa światy, które nie miały prawa się zjednoczyć. Jednak to zrobiły. W sekretny sposób. „Tam w Polsce…”

Całkiem możliwe, że jest to książka o przetrwaniu. O przetrwaniu, którego się wcale nie chce. O tym, jak nauczyć się w obliczu tego żyć.

Izabela Szolc

Siostry - fragment, pierwsze zdania

Bliźniaczki przez całe dzieciństwo brane są za jeden wspólny byt. Współistotny sobie, zrodzony jeden z drugiego w tej samej chwili. Tak naprawdę Anna Konstancja jest starsza o minutę; czy raczej młodsza, bo według rozeznania akuszerki najpierw rodzi się dziecko, które zostało później poczęte. Czyżby więc Józefina Maria pojawiła się pierwsza? Spór godny dysputy teologicznej: Jeżeli Ojciec i Syn nie są homousios – „współistotni”, to jakże nazwać ich consubstantialis – „z jednej istoty”?

Fizycznie dziewczynki są nie do odróżnienia. Obie wzięły po matce egzotyczną płeć koloru dymu i czarne włosy, tak gęste, że przy rozczesywaniu utykają w nich zęby każdego grzebienia. Siwe oczy, wydatne nosy pod wypukłymi czołami to spadek po rodzinie ojca – hrabiostwu Jabłońskich. Usta duże, ciemne, niepokojąco zmysłowe – znowu matka. Trudno powiedzieć o dzieciach, że są ładne. Raczej inne; twarze ciekawe, które należy czytać jak powieść awanturniczą. To z niecierpliwością rozcinając kartki srebrnym nożykiem, to z ukontentowaniem śliniąc ich rogi. Anna Konstancja, Józefina Maria – panienki Jabłońskie. Dzieci, chociaż w słowie „dzieci” zawiera się też osoba ich starszego brata Teodora Floriana. Dziewczynki więc dla wszystkich w Jabłonnym Sadzie pozostaną właśnie bliźniaczkami.

Izabela Szolc urodziła się w 1978 roku. Jest autorką książek: „Naga”, „Cichy zabójca”, „Martwy punkt”, „Strzeż się psa”, „Ciotka Małych Dziewczynek”, „Opętanie”, „Jehanette”, „Połowa nocy”, „Lęk wysokości”, „Wszystkiego najlepszego”. Ambasadorka wegetarianizmu w Polsce z ramienia fundacji pro-zwierzęcej „Viva!”. W życiu jaroszka, w prozie zdecydowanie bardziej drapieżna.