Ostatni taniec Chaplina

W bożonarodzeniowy wieczór Śmierć odwiedza Chaplina w jego szwajcarskimdomu. Wielki aktor i reżyser przekroczył już osiemdziesiątkę, ma małego syna ichce żyć jak najdłużej, by jego dziecko mogło przy nim dorastać. Zdobywa się naodwagę i proponuje Starej Pani umowę: jeśli uda mu się ją rozbawić, zyska rokżycia. Tak zaczyna się osobliwy taniec artysty ze Śmiercią; tej nocy od śmierci uratujego nie tyle doskonałe aktorstwo, lecz mimowolny komizm wynikający zdolegliwościami podeszłego wieku. Wykonanie wyroku zostanie jednak odroczone. W oczekiwaniu na ostateczne spotkanie Chaplin pisze do syna długi, pełenpasji list. Pragnie mu opowiedzieć swoją prawdziwą historię, której nikt dotądnie słyszał. Słowa listu obrazują brawurową przygodę, jaką było jego życie, irewolucyjną epokę, w której urodził się, dorastał i robił karierę.Ubogie dzieciństwo w Wielkiej Brytanii, ojciec alkoholik i niespełna rozumumatka; debiut na scenie u boku brata, cyrk i wodewil; pierwsze sukcesy iprzybycie do Stanów Zjednoczonych, gdzie jako młody chłopak był drukarzem,bokserem, balsamistą. I podróżował z jednego wybrzeża na drugie. W tych latach wszystko ulega zmianom, snop światła rzucony na biały ekranporuszył wyobraźnię całego narodu. Ameryka przegląda się w lustrze pierwszychfilmów – romantyczna i drżąca ze wzruszenia, utopijna i zdolna wykonać każdyczyn, od najbardziej altruistycznego po najbardziej podły. Bywa powabna jak woltyżerkaEster, która oczarowała Europę, a zarazem ponura i gotowa do gwałtu jak Ku KluxKlan. Amerykańska młodość Charliego kończy się, gdy ma dwadzieścia pięć lat iszczęśliwy zbieg okoliczności pozwala Chaplinowi stworzyć charakterystyczną postać(niepewny chód, laseczka i zakurzony melonik, maniery lorda w ubraniu żebraka).Dawny Charlie Chaplin przestaje istnieć. Rodzi się Włóczęga. I odtąd zmieniasię cały świat Chaplina. Pochodzący z Sycylii Fabio Stassi mieszka w Viterbo i pracuje w Rzymie jakobibliotekarz. Jest autorem trzech powieści: Fumisteria(Dowcipkowanie, 2006; nagroda im. Vittoriniego za najlepszy debiut), E’ finito il nostro carnevale (Naszkarnawał się skończył, 2007) i Larivincita di Capablanca (Odwet Capablanki, 2008; Nagroda Palmi 2009,Nagroda Coni 2009). Napisał ponadto Holden,Lolita, Zivago i inni. Piccola enciclopedia dei personaggi letterari(1946–1999)(Holden, Lolita, Żywago i inni. Mała encyklopedia postaci literackich,2010). Wraz z innymi opracował dla wydawnictwa Sellerio antologię Articolo I. Racconti sul lavoro (ParagrafI. Opowiadania o pracy, 2009).