Obcy

W Obcych autor cofa się w czasie w stosunku do poprzedniej części cyklu i ukazuje, jak doszło do zajęcia miasta przez obcych, jaki opór wewnętrzny stawiała ludność, nie pozwalając się zdominować moralnie i duchowo, i jak powoli kruszał ten opór. Jednocześnie gasła wola życia Gábora Garrena, jednego z dwóch - obok biskupa Jànosa - duchowych przywódców miasta, którego w końcu zmogła niedająca się do końca określić choroba. Śmierć seniora rodu stała się jednocześnie czymś w rodzaju wyroku dla miasta, po utracie „artysty”, który czuwał nad tradycją i kulturą, stanowiącymi ramy i sens życia, mieszkańcy prędko utracili siły do walki o zachowanie własnej tożsamości. Proces zajęcia miasta ukazany jest w Obcych przede wszystkim jako zderzenie dwóch mentalności, odrębnych sposobów istnienia w fazie, w której zanika kultura, a jej miejsce zajmuje cywilizacja. Idee twórcy „dzieła” żyją jednak dalej w trojgu z jego pięciorga dzieci, których dalsze losy ukazują dwa następne tomy sagi.