Myślenie dramatyczne

Pytanie: „czym jest myślenie?” jest być może najważniejszym pytaniem filozoficznym. W myśleniu bowiem stawiane są wszystkie inne pytania. Dobrosław Kot próbuje przeniknąć żywioł myślenia, który rozpoznaje jako dramatyczny, pełen nieusuwalnych napięć. Te napięcia odciskają się w mowie: wielu filozofów ma świadomość, że wypowiedzenie tego, co według nich najważniejsze dla myślenia, jest niemożliwe na gruncie zastanego języka. Tak jest choćby w przypadku kwestii bycia (Heidegger) czy drugiego człowieka (Buber, Rosenzweig, Lévinas, Tischner).

U tych i wielu innych filozofów myślenie jest nie tyle sztuką argumentowania i uzasadniania, co raczej próbą wypowiedzenia tego, co Inne. Ruch myśli odbywa się pomiędzy tym, co już oswojone, a tym co jeszcze nienazwane. Dlatego myślenie dramatyczne często sięga po środki rzadko obecne w dyskursie: metafory, opowieści, poezję, słowotwórstwo.

W Myśleniu dramatycznym autor – wychodząc od intuicji Józefa Tischnera – próbuje podążyć tropem tych napięć.