Kątem oka

Autentyczne wybaczenie nie przychodzi od razu.Najpierw trzeba zrozumieć.Autentyczne, czyli moje – wypływające z głębi mnie i ze mną zgodne; nie czyjeś, nie przez kogoś, nie dla kogoś, nie dla zasad, nie dla czyichś oczekiwań, tym bardziej – nie pod czyjąś lub czegoś presją.Autentyczne – wynikające z potrzeby – tak z uświadomionej, jak i nieuświadomionej.Autentyczne – szczere, przede wszystkim wobec siebie jako Osoby.Autentyczne – ostatecznie świadome.Czy jeden człowiek może drugiemu ukazać coś o autentycznym wybaczeniu? Tak, jeżeli ten pierwszy kierowany pragnieniem doświadczenia wybaczenia podejmie wysiłek zrozumienia i to, co stało się zrozumiałe, będzie chciał przekazać drugiemu.Książka jest zatem zapisem drogi myśli – inspirowanych obserwacją doświadczeń swoich i innych; obserwacją związaną z wejściem w głąb tych doświadczeń, konfrontacją ze szczegółowymi, nierzadko trudnymi ich aspektami.Nie opiera się na chronologii faktycznej, a chronologii przeżywania – kiedy myśl wraca do wspomnienia różnych przeżyć w zrozumiałej tylko sobie logice; kiedy odkrywa kolejno treści w zapamiętanych obrazach według logiki rozwijającej się świadomości.Jest więc też zaproszeniem do przebycia określonej Drogi myśli, której owocem jest zrozumienie.A czyż nie jest tak, że tylko zrozumienie może dać wyzwolenie pozwalające autentycznie wybaczyć?