Dzikość

Chodząc po peryferiach świata - nieważne, czy to są Lofoty czy Armenia, Andy czy Picos d'Europa, zamarznięte jeziora, lapońskie białe bezkresy, chaszcze Korsyki czy Gruzji, zapomniane schrony i opuszczone kopalnie Pirenejów - Katarzyna Nizinkiewicz nie 'pokonuje', nie 'pobija', nie 'przełamuje' i nie 'udowadnia'. Idzie swoją drogą: za biegiem strumienia, za promieniem światła, za głosem i jego echem - za szczegółem. Za pięknem. Szczyty, pustynie, zbocza, wody, echa, czasem człowiek, czasem zwierz. Dzikość.

Idzie z ciekawością, uważnie i ostrożnie - by czegoś nie zepsuć, nie naruszyć odwiecznej równowagi. Nie dąży do celu. Potrafi zawrócić! I opowiada o tym prosto i mądrze, zamienia w słowa wiatr, lód, kroplę, płomień, podróż.

W Kontynentach liczy się opowieść. Zatem: tu opowiada się o wędrowaniu. O potrzebie dostrzegania piękna. O szukaniu. I o znajdowaniu.