Brzydki człowiek i inne opowiadania

Tak sam autor pisze o swoichopowiadaniach: Niech czytelnik wejdzie ze mną tam, gdzie sam chciałem być choćprzez chwilę. Do neogotyckiego zameczku Zygmunta Krasińskiego w Opinogórze, do pokoikupięknej kierowniczki poczty w zapadłej wsi na Wileńszczyźnie, do olsztyńskiegoteatru, gdzie wielki Thomas Mann wygłosił odczyt, którego nigdy nie wygłosił. Atakże na podwórko mojego dzieciństwa przy ulicy Sienkiewicza w Olsztynku naMazurach oraz do wielu innych domów, ludzkich wnętrz i charakterów.Każde z tych opowiadań ma swoje źródło wprzeżyciach, fascynacjach, natrętnych myślach, zasłyszanych historiach.Moi bohaterowie są postaciami autentycznymi – to znaczy istnieją, istnieli lubmogli istnieć naprawdę. Czas też jest prawdziwy, bo przecież „czasu opowieści”nie dotyczą trywialne prawa przemijania. Wytworny koneser sztuki zamknięty wsycylijskiej samotni, chora kobieta nawiązująca romans z rozpaczy, spikerradiowy przekraczający granicę między rozumem a wyobraźnią oraz inni ludzie ztych kartek – wszyscy stanowią przykład i próbę naszego własnego ścierania sięz losem. Cieszyłbym się, gdyby ukłuli, a jeśli nie, to chociaż pogłaskali. Otym są te opowiadania. I jeszcze o tym, o czym mówi się od wieków i będzie sięmówić do końca – że świat nieustannie olśniewa, ponosi, przeraża, a ludziezaskakują.