Literatura piękna

Czym jest literatura piękna i skąd pochodzi?

To literatura, która jest celem samym w sobie i nie jest praktyczna ani czysto informacyjna. Termin ten może odnosić się ogólnie do poezji, fikcji, dramatu itp., A dokładniej do lekkiej, rozrywkowej i wyrafinowanej literatury. Często jest także używany w odniesieniu do literaturoznawstwa, zwłaszcza esejów. Podobnie jak w przypadku wielu kultur świata, pojawienie się tradycji arabskiej literatury pięknej jest ściśle związane z klasą biurokratyczną i jej dążeniem do profesjonalnej tożsamości. W przypadku literatury arabskiej proces ten rozpoczyna się w kalifornijskim sądzie Umajjadów w VIII wieku. Wcześniej pojawiły się teksty „niepoetyczne”, ale z wielu powodów najlepiej je traktować jako precedens tradycji, która rozwinęła się dopiero potem. Główną cechą współczesnej literatury w języku arabskim było adab, termin, który we współczesnym użyciu jest tłumaczony jako „literatura”, ale jego pochodzenie jest ściśle związane z angielską koncepcją „grzecznych liter” i francuskim terminem belles-lettres, które implikują ścisły związek między pisaniem a manierami i normami społeczności. W przypadku języka arabskiego społeczność ta składała się z wielu funkcjonariuszy islamskiego sądu, a zwłaszcza biurokratów i urzędników kancelarii.

Znaczenie literatury pięknej

Ze wszystkich funkcjonalnych stylów języka najtrudniejszym do zdefiniowania jest literatura piękna. Franz Kafka określa ten styl jako „zorganizowaną przemoc dokonywaną w zwykłej mowie”. Dzieła literackie tworzą własny świat. Każdy jest unikalnym bytem. Tak jak malarz używa farby do tworzenia nowego obrazu, tak pisarz używa słów do tworzenia tekstu. Ważną rzeczą, którą należy rozpoznać w dziełach literackich, jest to, jak starannie i świadomie są one tworzone. Słowa są surowcem literatury, a pisarze rozciągają je do granic swoich możliwości. Literatura piękna od wielu lat jest jednym z najpopularniejszych gatunków sztuki i wybiera ją wielu czytelników.